Wie aan het begin van dit seizoen had gezegd dat Heren 4 kampioen zou worden, zou voor gek zijn verklaard. Waar bij menigeen de teamindeling voor gefronste wenkbrauwen zorgde, was het voor de Technische Commissie (TC) een duidelijk verhaal: we hebben een heel talentvol jeugdteam dat we mixen met een paar oudjes. De doelstelling? Opleiden, onder leiding van Freek Hengstmengel.

Wie Martijn v/d Berg en Dick Yark een beetje kent, weet dat zwak trainen geen optie is. Voeg daarbij het fanatisme van Jasper Pellis en Robin Tigelaar, en je weet dat menig jonkie met knikkende knieën naar de training kwam. En eerlijk is eerlijk, we hebben elkaar een paar keer aangekeken met een blik van: “Hoe gaan we dit tot een succes maken?” Normaal serveren, communiceren en niet opgeven leken flinke uitdagingen te worden - mede doordat we in de voorbereiding kansloos van Heren 5 verloren.

Na het afhaken van één van onze middenaanvallers sloot gelukkig vrij snel Marcus Eduwardo aan vanuit Heren 6.

Toch merkten we, week in week uit, dat we best lekker met elkaar konden ballen. De jonkies maakten enorme stappen en bleven opvallend vaak overeind als het spannend werd — terwijl ze allemaal een dubbele competitie speelden én regelmatig hoger moesten invallen. Helaas bleven uitwedstrijden, zeker doordeweeks op een later tijdstip, een uitdaging. Toch eindigden we bij de winterstop op een keurige tweede plaats, achter het degelijke Volley Meerkerk.

Voor de oudjes en de trainer was dat een mooi moment om te evalueren. We gingen harder trainen, zwaarder trainen en meer gericht op een bepaalde tactiek. Rijk van Geffen, Sem Dane en Marcus Eduwardo begonnen hun blokjes te pakken. Samuel Bax ging met grote regelmaat over de blokkering heen dankzij de slimme balletjes van Todd Dekker. Daarnaast mogen we niet vergeten dat Deon Smit, zowel als libero als buitenaanvaller, meer dan degelijk spel liet zien. Stan Kolenbrander was met regelmaat niet te stoppen met zijn harde aanvallen.

Het mooiste om te zien was dat het niveau op de trainingen omhoog ging, we steeds meer punten gingen pakken en dat zelfs Martijn v/d Berg met een lach op de training stond.

Dick Yark werd zelfs beste vrienden met Rijk van Geffen, en Jasper Pellis en Robin Tigelaar pakten hun rol als leermeesters prima op. Langzaam maar zeker gingen we geloven dat promotiewedstrijden (PD) misschien best een reële doelstelling was. Maar met een ongekende eindsprint van drie keer 4-0 aan het eind van het seizoen, gebeurde het ogenschijnlijk onmogelijke!

Waar we de laatste weken met het nodige kunst- en vliegwerk de sets binnensleepten - met de meest gekke wissels - stond er afgelopen zaterdag een bijzondere wedstrijd op het programma. We móesten met 4-0 winnen van een taai Libanon, en onze concurrent Meerkerk moest minimaal één set verliezen van SNA.

Over onze eigen wedstrijd maak ik maar weinig woorden vuil. We speelden niet best en wonnen - misschien niet eens geheel terecht- met 4-0. Dat vervolgens SNA in de allerlaatste set van het seizoen een setje afpakte van Meerkerk, zorgde voor het mooiste kampioenschap dat ik als coach heb mogen meemaken!

Tot slot wil ik nog één iemand speciaal in het zonnetje zetten. Iemand die misschien wel de meeste complimenten van tegenstanders heeft gekregen. Waar we dit seizoen begonnen met Deon Smit op de liberopositie, eindigden we met een verrassing. Na een aantal overleggen in de winterstop gaf Deon aan liever als passer/loper te willen spelen. Hierdoor nam Jasper Pellis de rol op zich om, samen met Thijs Korpershoek, de thuiswedstrijden te ‘libero’en’. Thijs deed het echter zó goed, dat hij al snel onze vaste libero werd. En hoe!

Met het kampioenschap op zak, het feit dat Stan, Deon en Samuel hun debuut hebben gemaakt bij H1, en een aantal grote talenten die eraan zitten te komen, hebben we een groep waar we als club trots op mogen zijn.

Namens heel H4 een speciale dank aan onze meetrainers Sjoerd, Baatar en Rayan. Ook een bijzondere dank aan Hans van den Berg voor het overnemen van de trainingen, je invalbeurt als libero en het coachen.

Tot volgend seizoen!

Een trotse coach,
Freek Hengstmengel