5 februari 2022 waren we er dan ook meer dan klaar voor. Om stipt half zes zaten we voor het eerst dit jaar weer aan tafel voor een bordje heerlijke pasta van VersSelect. Dit ging er goed in, want we wisten wat ons te doen stond. Met een quarantaine-, maar helaas niet blessurevrij team verschenen we die avond in onze eigen sporthal, De Dijk op het veld. De eerste thuiswedstrijd met publiek kon van start. 

Onze Nijn (lees Nienke) maakte haar rentree in het veld, wat op zichzelf al een feestje waard was. Dit feestje luidde ze dan ook direct in door haar eerste omloopbal maar eens even goed de grond in te timmeren aan de kant van Utrecht. De toon van de wedstrijd was gezet, de kleine achterstand die we tijdens de eerste punten opgebouwd hadden werd weggevaagd en de eerste set werd overtuigend binnen gesleept met 25-12.

Na een start waar we op gehoopt hadden vervolgden we de wedstrijd met nóg meer energie dan in de eerste set. Maaike sloeg Utrecht op haar beurt helemaal zoek en toonde geen medelijden. Dat kon ook haast niet anders met de perfecte setjes die zij daarvoor aangespeeld kreeg.

Echte spanning hadden we tijdens de wedstrijd dus nog niet gekend. Al was dit langs de kant anders. Daar heerste vooral spanning over of we Utrecht in de tweede set onder de 10 punten konden houden. We wilden namelijk wel eens die McFlurry verdienen. De meiden in het veld leken dit niet helemaal te hebben meegekregen en gunden Utrecht op 24-9 toch nog een puntje. Desondanks, een bijzonder mooi resultaat.

Ook set drie startten we fel. Onze libero dook het hele veld door om alle ballen van de grond te rapen en fabriceerde zelfs een pancake die voor de verandering níet door een scheidsrechter werd afgefloten. Niets leek meer fout te kunnen gaan. Tot Utrecht ineens begon met volleyballen.

Geïnspireerd door onze libero en de sterke passing van Serena bouwde ook Utrecht langzaam maar zeker een verdediging op. Gelukkig hadden wij daar onze geheime troef Amalia, die zoals gewoonlijk een mooie invalbeurt maakte. Onze 12-1 voorsprong gaf ons die set genoeg marge, maar toch werd het wat heet onder onze voeten toen Utrecht terug wist te komen tot 24-21. Echt uit handen gaven we het gelukkig geen moment en na een mooie rally was het Lynn die besloot het af te maken.

Wat weifelend, maar nog altijd boordevol fanatikiteit (lees: fanatisme) begonnen we aan set vier. Utrecht had nieuwe moed opgedaan in de vorige set en begon nu zelfs met het vormen van een blokkering. Wat Utrecht niet wist, is dat wij vooraf al besloten hadden de 5 punten in Dordt te houden. Echte kansen kregen ze dus niet.

Daarnaast had Lisanne genoeg liedjes ingestudeerd om de positiviteit erin te houden en bovendien hadden wij Jet, die op de diagonaal de blokkering feilloos wist te omzeilen. Opnieuw gunden we Utrecht toch nog wat punten en dus besloot daar opnieuw Lynn het heft in eigen handen te nemen. Dit keer met een prachtige service serie. Voor we het wisten was het al gedaan. 25-18. Ons feestje was compleet.

Of het nu lag aan het goed doordachte wedstrijdplan (inclusief moeilijk te ontcijferen aantekeningen) van René, onze mooie wedstrijdshirts gesponsord door Decoprof, de uitstekende rolverdeling betreffende het bijhouden van de insta tussen Ca en Megan of de afwezigheid van Sep (grapje Sep), één ding is zeker: de bittergarnituur die avond smaakte extra lekker.

De Ok-trofee gaat deze week naar de enige (quarantaine vrije) speler die er tijdens de trainingsweek niet was. Dat ze dus eigenlijk helemaal de tijd niet had om de trofee te winnen maakte Lisa A niets uit, want al in de warming-up overtrof zij de andere nominaties. In Spanje had ze wat nieuwe gewoontes opgepikt en ze begon de wedstrijd dan ook zonder kniebeschermers.

Volgende zaterdag spelen wij uit tegen Volley Meerkerk’95 Dames 1. Zij houden met één wedstrijd en zes puntjes meer, de vierde plek bezet en dus zullen wij moeten knokken om onze stijgende lijn vast te houden. Het belooft een spannende strijd te worden. Wij hebben de smaak in ieder geval flink te pakken.