Meisjes C oftewel Dordrecht, Dordrecht, hé, hé!

Behendig stuurde buschauffeur Bert zijn dubbeldekker door het centrum van Lichtenvoorde. De Hamalandhal was in zicht. De plaats van handeling waar Meisjes C van Next Volley Dordrecht een meer dan voortreffelijke 4e plaats binnensleepte. En ook het dorp waar de Dordtse supporters naam maakten. Een sfeerverslag van een dagje Achterhoek.

Het meisjes C-team van Next Volley Dordrecht behaalde in februari de finaleronde van het NOJK. Feest alom. In ieder geval bij de beste 8 van Nederland. Het was nog wachten op de locatie waar de finaleronde gespeeld zou worden. Dat werd Lichtenvoorde in de Achterhoek. En het initiatief werd geboren om een ware speelsters/supportersbus te laten rijden. 'Mee met Meisjes C' werd de leus die opgeld deed. Het aantal inschrijvingen overtrof de stoutste verwachtingen. Zo'n 85 fans inclusief de speelsters en de staf stonden zaterdagmorgen vroeg op de parkeerplaats bij de Dijk te wachten om in te stappen in de grote dubbeldeksbus van de firma Ringelberg.

'Goedemorgen, mijn naam is Bert' sprak de buschauffeur toen de Schenkeldijk verlaten werd. En na wat standaard buschauffeursgrappen (ik rij jullie heen ... en als het mee zit ook weer terug) vertelde hij ook nog en passant dat de kosten voor een bekeuring als je je gordel niet om had, 90 euro bedroegen. Het was duidelijk, Bert had er zin in.

De indeling in de bus liet een strikte scheiding zien tussen speelsters, staf en de fans. De jeugd bij elkaar, de ouders bij elkaar en ook weer zorgvuldig verdeeld over de benedenverdieping en bovendeks. Een enkele ouder zuchtte verlicht, toen ze de Moerdijkbrug niet ontwaarde, dat we goed kant op reden, want voor hetzelfde geld zou Bert  richting Vilvoorde gereden zijn. Het scheelt wat letters, maar Belgie was vandaag zeker niet de bestemming. We reden richting Gelderland.

Na een kleine twee uur kwamen de borden Lichtenvoorde in beeld. Een lieflijk dorpje in de Achterhoek. Het is dat de plaatselijke politie op het moment dat we de dorpsgrens passeerden, alle manschappen had ingezet op twee ontsnapte koeien weer terug in het weiland te drijven, anders hadden ze de Dordtse bus graag op de laatste kilometers geëscorteerd. Nu moesten we zelfstandig langs de enige rotonde die Lichtenvoorde rijk is. Maar ook dat lukte en de Hamalandhal kwam in beeld. Toen Bert het grote gevaarte dicht bij de sporthal tot stilstand had gebracht, brak er een applaus uit in de bus. Opgeluchte passagiers alsof er veilig door de gezagvoerder was geland. Het moet de spanning geweest zijn die bij een ieder voelbaar was.

Het complex met de naam Hamalandhal bestaat in feite uit twee geschakelde sporthallen, van ieder 3 velden. Opmerkelijk dat zo'n dorp met 13.000 zielen, niet veel groter dan 's-Gravendeel, zo'n fors complex heeft. De ontvangende volleybalvereniging Longa '59 heeft in één van de hallen ook volleybalhistorie geschreven. Het damesteam behaalde in 2004 en 2005, nog voordat de eredivisie DELA-league heette, het landskampioenschap. We begaven ons vandaag op volleybalheilige grond. Dit keer wel met de focus op het NOJK en dan speciaal op onze meiden C.

De voorbereidingen van meisjes C, onder de bezielende leiding van Martijn en Mark waren optimaal. Het bereiken van de finaleronde was al een hele prestatie, maar wat zou er vandaag nog meer in het vat zitten? Een 7e plek, een 5e misschien, of nog hoger? Om de spanning voorafgaand aan de eerste wedstrijd enigszins te verlichten werden de meiden verrast door een schitterend filmpje van niemand minder dan Oranje-internationals Laura Dijkema en Celeste Plak. Zij spraken het Dordtse team toe en wensten hen heel veel succes in de finaleronde. Prachtige beelden. Waar de goede relaties van Kees Mourits, één van de ouders, al niet goed voor zijn.

De toernooidag is ingedeeld in drie wedstrijden in de pouleronde. De eerste twee ploegen zouden in aanmerking komen voor de kruisfinales met zicht op de uiteindelijke plekken 1 t/m 4. Een derde of vierde plek in de poule zou een vroege thuisreis betekenen. Chauffeur Bert hoopte op het laatste, al zijn passagiers op het eerste. Eén ding is zeker: alle acht ploegen uit het hele land, maar vooral het oosten en noorden zijn allemaal aan elkaar gewaagd.

De eerste wedstrijd staat op het punt van beginnen. Impala uit het Groningse Leek is de tegenstander. Je hoeft geen sportliefhebber te zijn om te weten hoe belangrijk het resultaat van zo'n eerste wedstrijd is. Ook de staf en onze meiden weten dat. Maar hoe zouden ze uit de startblokken schieten? Bij het betreden van het veld en het gebruikelijke handjeklap onder het net breekt op de tribune de hel los. Zo'n 70 Dordtse supporters laten zien en horen waarom ze de lange busreis hebben ondernomen. Gezang, geklap, getoeter, vele blauwe vlaggen, opgeblazen blauwe knotsen. Het kan niet op. Een orkaan van geluid overstemd alle andere supporters. De eerste liederen worden aangeheven en iedereen zingt mee. 'Dordrecht, Dordrecht, hé, hé!' galmt het door de hal.

De wedstrijd verloopt spannend. De strijd gaat gelijk op, maar bij de stand 20-20 geven onze meiden gas. De eerste set wordt fraai met 25-20 binnen gehaald. En ook in de tweede omgang is het verloop indentiek aan de eerste. Bij 20-20 wordt het gas er opgegooid en ook dit keer gaat de winst naar Dordt. Een fraaie 2-0 overwinning en de eerste twee punten zijn binnen! Op het veld volgt een vreugdedans, assistentcoach Taylan juicht hartstochtelijk mee en op de tribune wordt de eerste confettipijl afgestoken. 

Het is nu wachten op de tweede ontmoeting. Springendal/Set-up  is de opponent. Een naam die alleen al, ontzag inboezemt. Hier is de tegenstand fors. Via 9-13, 13-14, 17-15 en 24-20 wordt de eerste set met 25-21 naar ons toegetrokken. Het gejoel en ritmisch geklap van de tribune heeft ook zijn uitwerking op de speelsters. De blikken vanaf het lager gelegen veld richting de supporters spreken vaak boekdelen. De sfeer is opperbest. Inmiddels is de Dordtse supportersschare nog gegroeid ook, want er stromen ook Next Volley fans binnen die op eigen gelegenheid naar Lichtenvoorde zijn gereisd. Zoals de ouders van de coach en de enthousiast meelevende opa en oma van Rebecca. Zij passen zich moeiteloos aan de luide Dordtse rituelen aan. Inmiddels verloopt de wedstrijd weer gelijkopgaand. Steeds een geringe achterstand, maar het puntenverschil is nimmer meer dan 3. Via 4-6, 17-19, 22-23 wordt het uiteindelijk 24-26. Geen paniek aan Dordtse zijde want met 3 punten is Next Volley Dordrecht vooralsnog koploper na twee wedstrijden. Het geklap bij de supporters gaat weer over in gezang. En luid ook! 'Dordrecht, Dordrecht, hé, hé!' het moet in heel Lichtenvoorde te horen zijn geweest en FC Dordrecht mag blij zijn als ze elke week zulk fanatiek publiek zouden hebben. 

In de middag staat de belangrijke derde poulewedstrijd te wachten. De Dordtse meiden krijgen Alterno uit Apeldoorn als tegenstander. Alweer zo'n naam die zeer bekend in de oren klinkt. Eén punt is voldoende om eerste in de poule te worden, bij verlies worden de hogere rekenkrachten aangeroepen. Dan moeten bij 3 ploegen die gelijk eindigen de gemiddeldes worden bepaald en gaat het magische woord 'quotient' een rol spelen. Eén set winnen is dus het devies. De eerste omgang moet nipt met 24-26 aan de Apeldoornse ploeg gelaten worden, dus komt het op de laatste set in deze poulewedstijden aan. Het is spannend en een enkele Dordtse fan test frekwent en intensief de toiletten in de hal. Alles is nog mogelijk en ook de andere wedstijd in de poule, die buiten het gezichtsveld van de Dordtse fans wordt gespeeld, wordt nauwlettend in de gaten gehouden. De laatste allesbeslissende set gaat gelukkig met redelijk gemak naar Dordt. 25-13 is een ruime winst en het tribunevak met Dordtenaren gaat helemaal los. 'Een Dordtenaar zal altijd blijven zingen ....' wordt door iedereen meegezongen. Next Volley Dordrecht Meisjes C heeft ongeslagen de kruisfinales bereikt. We zijn nu al bij de beste vier van Nederland! 'Dordrecht, Dordrecht, hé, hé.'

Voordat de kruisfinales worden gespeeld zijn er al vele fans met schorre kelen. Het kan niemand deren. 'Het kan nog schorder' wordt er geroepen. En één van de Dordtse supporters weet het ultieme medicijn tegen dit keelkwaaltje: minstens twee glazen Grolsch. Het is een medisch advies dat gewillig door anderen wordt opgevolgd. En buschauffeur Bert belt naar huis. 'Het wordt laat vanavond' roept hij naar zijn vrouw 'Ga maar vast eten, hier hebben ze de kruisfinales bereikt ...'

Sedusa Desto is de ploeg die in deze kruisfinale wacht. In feite dus de halve finale en winst betekent een finaleplaats! Het is een taaie tegenstander en de sfeer is ongekend. Zowel in het veld als op de tribune, maar onze heldinnen gaan onverdroten door en na de eerste set staat er 25-17 op het scorebord. Nu nog één set voor de finaleplaats. Inmiddels is de assistentcoach van Alterno (op zijn rug prijkt de naam Adriaan) constant bezig om van zijn bank te springen. Elke scheidsrechterlijke beslissing wordt aangevochten. Het Dordtse publiek laat vanaf de tribune overduidelijk weten wat men er van vindt. 'Zitten, zitten, zitten!' schalt het richting Adriaan. Het lijkt hem niet te raken, maar dodelijke blikken van de echte coach van Sedusa Desto doet hem toch wat meer inbinden. Adriaan roept in ieder geval niet de hulp van Bassie in, maar in het Dordtse vak vermoedt men wel dat hij met de caravan richting Lichtenvoorde is gereden.

Dan volgt nu, misschien wel de belangrijkste set van onze meiden. Winst in de volgende set betekent het spelen van de finale. Shakespeare schreef historisch drama. Hitchcock was een meester in thrillers. Wat zich in deze set ontspon was een mengeling van beiden. Bloedstollend. Zenuwslopend. Tot aan de 20 punten is Sedusa steeds iets sterker, maar via 16-20 wordt het 24-24, daarna 26-26, vervolgens 28-28 en 30-30. Next Volley Dordrecht krijgt vier matchpoints! Sedusa komt steeds langszij en uiteindelijk trekt de ploeg uit Assen met 30-32 aan het langste eind. Wat een spanning! De Hel van Lichtenvoorde is van toepassing en onze meiden wacht een derde beslissende set.

In die derde set (het is inmiddels op de dag de 9e set) wordt helaas met 12-15 verloren. Geen finaleplaats maar de troostfinale. Zo dichtbij, vier matchpoints in de 2e set, maar net niet gehaald. Wel bewonderenswaardig gevochten, geknokt en steeds weer teruggekomen. En dan nu weer opladen voor de 3e/4e plek. Doe het maar eens! De tribune moedigt de meiden nog eens extra aan. 'Dordrecht, Dordrecht, hé, hé!' Het Dordtse publiek blijft er in geloven. 'Ga staaaan, als je voor Dordrecht bent, ga staaaan als je voor Dordrecht bent ...!'

De troostfinale is tegen Springendal/Set-up, waarbij de eerste set met 21-25 en de tweede met 17-25 richting de ploeg uit Ootmarsum gaat. Het lange slopende toernooi gaat inmiddels parten spelen, maar de supporters gooien er nog één keer een heel luid applaus tegen aan. De meiden worden toegezongen en hebben een meer dan prachtige 4e plek behaald. De tribune zingt voor de laatste keer 'Dordrecht, Dordrecht, hé, hé!'. In ieders hoofden aangevuld met 'Hulde voor meisjes C.'

Trots sluiten de ouders en enkele andere fans onze meiden in de armen. Wat een dag en wat een toernooi. Vierde van Nederland. Een prestatie van formaat. Nr. 1 komt uit Assen, nr. 2 uit Apeldoorn en nr. 3 uit Ootmarsum. Respectievelijk uit de provincies Drenthe, Gelderland en Overijssel. En dat betekent dus dat Meisjes C de beste zijn van Zuid-Holland, Noord-Holland, Utrecht, Zeeland, Brabant, Limburg en Flevoland! Daar kan je toch mee thuiskomen?

En dat deden ze dan ook rond de klok van tienen. Michel en Jos hadden de kantine speciaal nog open gehouden. De eerste teleurstellingen waren inmiddels weggeëbd, enkele natte ogen weer gedroogd en een enkele snik verdrongen. De patat met snacks en drankjes vonden gretig aftrek. Er kwam een mooi slot aan een schitterende dag. Een dag die niet snel vergeten zal worden. Niet door de speelsters, niet door de staf, niet door de ouders, niet door de vele fans en op afstand ook niet door Laura en Celeste. Next Volley Dordrecht is daarnaast ook nog uitgeroepen tot beste supportersclub van het hele toernooi. Lichtenvoorde spreekt er nu nog over.

Als laatste nog een keer een oprecht applaus voor Dagmar, Evi, Ilse, Maaike, Melissa, Mirte, Rebecca, Roos, Rosa, Senna, Wieke en Yeliz. En natuurlijk, misschien zelfs wel bovenal voor Martijn, Mark en ... assistentcoach Taylan. De volleybaljaren van deze groep zullen succesvol vergaan en de herinnering aan deze NOJK blijft altijd bestaan!

En wat daar dan tot slot op rijmt? Ik kan niets anders bedenken dan Adriaan. Van hem hebben we niets meer gehoord ....