Het meeslepende teamweekend van Heren 9: beleef het mee!

Het huidige Next Volley Dordrecht Heren 9 team, formerly known as Heren 8 en Heren 7 en in lang vervlogen tijden ook nog Heren 6, ging als een jaarlijks terugkerende traditie de afgelopen dagen op teamweekend. Al voor de tiende keer, een jubileum dus. De bestemming was dit keer het rustieke Lunteren, in de buurt van Ede. Een verslag van een groots weekend. Mogelijk als inspiratie voor elk zichzelf respecterend volleybalteam bij Next Volley Dordrecht.

Nu het gehele weekend, van vrijdagmiddag tot en met zondagavond weer voorbij is, valt het niet mee om in enkele woorden zo’n H9-event samen te vatten. Laat het zich overigens wel beschrijven? Lastig. Ga het aan collega’s, familie of vrienden maar eens uitleggen. Eén van de conclusies, die in gezamenlijkheid is getrokken is: ‘je moet het allemaal meegemaakt hebben om te weten wat is.’ Als het dan voor de leken die het niet hebben bijgewoond tot een enkele zin moet worden samengebracht dan wordt het iets in de trend van ’12 mannen een weekend in een groot huis, met eten, drank en spelletjes, maar bovenal een hoop lol.’

Drie dagen in een huis, zeg maar gerust bungalow, dit keer met een inpandig zwembad, verschillende slaapkamers, badkamers, een sauna, een keuken en een woon- en eetkamer die plaats biedt aan zeker 12 man. Drie dagen, met een voorbereidingstijd van zeker 9 maanden. Noem het een bevalling.  Niet dat men daar om maalt binnen de gelederen van Heren 9, want net als bij elke vakantie, en zo’n weekend voelt zeker zo, is de lange voorbereiding – door sommigen het voorspel genoemd – net zo leuk als het weekend zelf. Na 10 ervaringsjaren kan dat zeker gesteld worden.

De locatie waar het teamweekend plaats vindt is vaak het startpunt van het lange traject van voorbereiding. Een ongeschreven wet is dat de plaatsnaam van de locatie bij de gemiddelde Nederlander op zijn minst de vraag 'Nog nooit van gehoord, waar ligt dat?' moet oproepen. Zo zijn in het verleden plaatsjes, beter gezegd gehuchten, als Harfsen (Ov.), Eede (Zld.) en Megen (Gld.) bezocht. Dit jaar na rijp, zo niet zeer rijp en langdurig beraad, kwam Lunteren uit de bus. In het prachtige boslandschap van Gelderland. Niet bepaald een flitsende plek voor spetterende feesten, zeker niet op de zondag, maar voor een bedaagd gezelschap als Heren 9 (12 man, gezamenlijk al dicht bij de 700 jaar, waarvan er 6 de zes kruisjes al hebben aangetikt) is dat geen bezwaar. Waarom Lunteren? Niemand die het bij Heren 9 nog weet, zeker niet die paar die hadden geopperd om dit keer eens een buitenlandse plaats te bezoeken. Het zal de selectie van het huis wel geweest zijn. Een groot huis, of groepsaccommodatie, met uitgebreide keuken, plek voor 12 man, geen tweepersoons- of stapelbedden (teambinding kent zijn grenzen), voldoende douchegelegenheid, landelijk, maar dan wel weer ver weg van met kunstmest bestrooide weilanden, een riante zithoek en niet te vergeten een forse witte wand in het zitgedeelte. Die wand is nodig voor een niet te versmaden onderdeel van het uitgebreide programma: de H9-quiz. De hersenkraker op vrijdagavond. Een witte wand scheelt toch weer het meezeulen van een, vaak zonder dat je het wilt, opengeklapt projectiescherm. 

Als verder alle voorbereidingen zijn getroffen, zoals het inslaan van drank, eten, hapjes, spelletjes, open haardhout, maar ook de andere 'commissies', zoals de zaterdagcommissie, de zondagcommissie en de playlistcommissie (een rijk gesorteerde playlist van muziek die aan alle smaken van de heren voldoet, kort samengevat: van Lil Kleine via ZZ-top en Bruce Springsteen tot Chic ) hun werk hebben gedaan is vrijdagmiddag rond de klok van drie, na een hete kop koffie met appeltaart bij het verzamelpunt in Wijngaarden, de tijd om de karavaan richting het oosten in gang te zetten. Op ‘black Friday’ nota bene. Gelukkig is de vrijdagochtend voor de meesten nog geen onderdeel van het weekendarrangement, zodat de kooplustigen nog hun koopjes hebben ingeslagen.
Nadat vooraf al een gedegen selectie heeft plaatsgevonden om antwoord te kunnen geven op de allesomvattende vraag 'wie rijdt met wie?' wordt er vertrokken. Twaalf man in maar twee auto’s. Uiterst duurzaam vanzelfsprekend en gelukkig is één van die auto’s een bestelbus, zodat de gehele vracht zonder ondersteuning van hulpveren, vervoerd kan worden. Een tocht langs Gorinchem, Tiel, Kesteren en Veenendaal. Voor een enkeling gaat er bij deze landelijke en toeristische route een hele wereld open.

Na zo’n anderhalf uur, zonder tussenstop welteverstaan, wordt het plaatsje Lunteren  bereikt. Een rustieke omgeving, weilanden, bossen en op onze eindbestemming bungalows die verscholen liggen in het bos, vaak vanaf het hek bij de oprit niet te zien. Het onderkomen voor Heren 9 dit weekend wordt betrokken. De naam 'Priruco’ doet vermoeden dat de eigenaren van dit riante huis, te weten Priscilla, Rudolph en Corinne, in een creatieve bui tot deze samenvoeging zijn gekomen. De verhuurster van deze accommodatie legt alle technische snufjes van het huis uit, want een zwembad, sauna, jetstreamdouche, internet en TV behoeft wel enige uitleg aan mannen op leeftijd.
Nadat zij het pand weer heeft verlaten, alle spullen naar binnen zijn gebracht en ook de slaapkamers, waarbij de hamvraag ‘wie slaapt bij wie?’ is beantwoord, kan het grote genieten gaan beginnen. Die slaapkamerindeling is overigens nog wel een dingetje. Voorkeuren zijn er vanzelfsprekend altijd. Niet alleen in welke kamer (boven of beneden bij het zwembad, zodat een ochtenddouche al gauw een sprong in het zwembad wordt), maar bovenal wie slaapt rustig, wie moet er s’ nachts vaak uit, of, niet onbelangrijk, wie snurkt er? Nadat één van de H9-leden, die te boek staat als een notoire snurker, meldt dat hij van huis een potje met 50 (!) oordopjes heeft meegenomen, is de slaapkamerindeling geen enkel probleem meer.

Wijn is een belangrijk onderdeel van een teamweekend van H9. Vooraf zorgvuldig geselecteerd, ingekocht en tijdens het weekend met smaak ingeschonken. Eén van de al wat oudere H9-spelers trakteert alle anderen op een bijzonder geheimzinnig drankje. De naam afgeplakt. Een prijsvraag volgt, waarbij een ieder moet raden uit welk land dit drankje komt, welke smaken er in zitten en zo nog wat meer vragen. Het leidt na heel wat discussie, nee laten we het gedachtewisselingen noemen, tot punten en een puntenverdeling en de naam van de drank: Gouden Carolus. Dit alles om, zeer belangrijk, aan het eind van het weekend, met nog een heleboel andere te behalen punten, te komen tot de winnaar van dit H9-teamweekend.   

Een groots en zelf samengesteld diner, wat zoveel inhoudt dat op drie meegebrachte bakplaten ieder zijn stukje vlees (buiten twee teamleden die vegetarisch gewend zijn) klaarmaakt, vormde met recht de hoofdschotel van de vrijdagavond. Meesterkoks Olivier en Ruud, verantwoordelijk voor de inkoop van de gerechten hadden zich extra uitgesloofd. Er waren salades, een lekker toetje en fruit, want als er één team is, dat met oog voor alle vitamines gezond eet, dan is het Heren 9 wel. De afgetrainde lichamen zijn het bewijs, zoals dat past bij het leven van topsporters. En als je zo gezond leeft ten behoeve van je sport, dan mag in onze eigen sporthal de Dijk na elke wedstrijd, ter compensatie, wel een schaal met snacks genoten worden, is de algemeen heersende filosofie bij dit team. Na de afsluitende koffie is traditioneel de tijd aangebroken voor de grote Heren 9 Quiz.

De quiz is een standaard onderdeel op de vrijdagavond. Veertig pittige vragen, verschillend van aard, maar met één gezamenlijk karakter: het moeten vragen zijn die terug slaan op de belevenissen van Heren 9 het afgelopen seizoen, of in iets bredere zin vragen over alles in en rondom Next Volley Dordrecht en volleybal. Elke vraag verplicht gelardeerd met een foto. En die foto is soms ondersteunend, dan weer hilarisch van aard. Reuring is ook een criterium dat het altijd goed doet bij deze quiz. Discussie en correspondentie over de vragen of de antwoorden, het hoort er allemaal bij. Want vele vragen doen een beroep op het geheugen van elke speler van H9. Sommigen kunnen zich op dit gebied meten met een olifant, maar anderen weten zich moeiteloos voor te doen als een zeef. Het wordt allemaal gedoogd en bij bij deze editie is het centrale thema ‘66’. Waarom? Omdat het oudste teamlid van H9 sinds een week (om precies te zijn 6 dagen geleden) de leeftijd heeft bereikt die overeenstemt met zijn shirtnummer. In dit geval het nummer 66. Binnen de veertig vragen, zes speciale vragen over bijvoorbeeld route 66, de Daf 66 en de temperatuur bij 66 graden Fahrenheit.  
Nadat de uitslag verwerkt was kwam Erik Zomervrucht als winnaar uit de bus. Grote vreugde bij deze toch als rustig bekend staande man. Hij had nooit eerder de quiz gewonnen, dus alle reden tot spontane uitspraken. Wat afsluitende wijntjes na deze hersenkraker waren voor (nagenoeg) de meesten voldoende om de bedden in de bungalow op te zoeken.

 

 

Na een smaakvol ontbijt, voorzien van diverse zoetigheden, kaas en vleeswaren, maar ook eitjes en jus d'orange en niet te vergeten verse en warme broodjes werd er aan het begin van de middag vertrokken naar Garderen. Hier zou het ongetwijfeld meest sportieve onderdeel van het weekend plaatsvinden: mountainbiken. Broodjes mee en op weg. De zaterdagcommissie had hier bij een plaatselijk evenementenbureau 12 mountainbikes gehuurd. Prachtig groen en voorzien van … een accu. Het waren e-bikes. Met trapondersteuning dus. Sommigen betitelen dat als ‘flauw’, maar gezien alle laatste technische ontwikkelingen in fietsenland is de term ‘vooruitstrevend’ beter op zijn plaats. Voorzien van de van huis meegebrachte en soms speciaal aangeschafte kleding, waar de zeemleren broek al weken onderwerp van gesprek is, gaat de tocht over 40 km in de omgeving. Althans, dat was de planning. Het zou ruimschoots passen voordat het donker wordt. Maar in theorie is er geen verschil tussen theorie en praktijk. In de praktijk wel. De fietstocht op de mountainbikes met dikke banden, waarbij we geleid werden door ‘slechts’ een GPS-apparaat leidde langs een fraaie omgeving. Zij die daar tussen het schakelen met de trapondersteuning, de versnellingen en het kijken onder de helm door nog oog voor hadden, zagen weilanden, bossen, zanderige paadjes, heidevelden en zelfs een herder met zijn kudde schapen kwam ons tegemoet. Kortom: een fraaie tocht, maar bij elke kruising is het ook kunst om bij elkaar te blijven. Twee sportieve H9-leden, toevallig familie van elkaar, zochten een keer hun eigen weg en moesten met forse vertraging via de smartphones weer bij de groep gedirigeerd worden. Na een afstand met ca. 20 kilometer waren er enkelen die toch wel snakten naar de kortste weg terug naar Garderen. Anderen hadden nog net geen last van opkomende kramp, maar voelden spiertjes in hun bilnaad die ze, naar eer en geweten, nog niet eerder gevoeld hadden. Ondanks de zeemleren lap. Er werd weer richting het startpunt getrapt en de fietsen en helmen werden ingeleverd.

 

 

Het avondprogramma kende een bezoek aan, wat de zaterdagavondcommissie noemde, een gerenommeerd restaurant in Renswoude. Daar werd heerlijk en uitgebreid gedineerd. Het bedienend personeel was in vertrouwen geïnstrueerd, want de viltjes voor de drankglazen waren gelardeerd met het jaartal 1952 en het getal 66. Het oudste lid van Heren 9 was zichtbaar ontroerd, zeker toen hij bij het dessert, de keus viel op een Sorbet Royal,  ook nog zijn ijsbeker met een brandend sterretje en passende chocoladeteksten geserveerd kreeg. De rit naar het Lunterense huis door de 2 BOB’s was slechts een formaliteit en nadat de open haard werd ontstoken, kon er op deze ‘Happy Saturday’ nog in ontspannen sfeer worden nagetafeld.

De zondag, zeker in deze streken, verliep met een ontbijt op aangepaste tijd. Zeer relaxt. Na Black Friday en Happy Saturday, was er tijd voor Laid Back Sunday. Aangepaste muziek op de play list, het tempo wat lager en tussendoor ook kijken naar de F1-race van de ook altijd rustige Max Verstappen.
Om de winnaar van het weekend met ingewikkelde puntentellingen te kunnen bepalen, was het zondag, relaxt weliswaar, tijd voor spelletjes in en om het huis. Een meegebracht airhockeyspel zorgde al voor hilariteit, Het op beheerste wijze omkegelen van blokken hout was voor niet iedereen makkelijk en het dartspel zorgde, bijna als vanouds voor spannende wedstrijden. Na veel hilariteit en gezonde strijd kon uiteindelijk de totale puntentelling worden opgemaakt, want het is een goede traditie dat een teamweekend bij Heren 9 ook een individuele winnaar kent. Een winnaar die geëerd wordt doordat zijn foto in een zilveren lijstje voor iedereen zichtbaar in de prijzenkast van Next Volley Dordrecht wordt opgenomen. In het Heren 9 hoekje bij de zithoek in de kantine. Rituelen die hopelijk nog lang in stand worden gehouden. En de winnaar krijgt ook een grote zilveren beker. Een afzichtelijke beker. Zo één waar je eigenlijk niet mee thuis wil komen, maar die wel hoort bij de winnaar van zo'n weekend. Erik Zomervrucht mag zich dit jaar tooien met de titel 'winnaar van het teamweekeinde H9 2018.' Zijn toernee langs alle media, te beginnen bij RTV Dordrecht is inmiddels al gestart. Hij gaat zware weken tegemoet.

 

 

Tegen het einde van de middag komt de beheerster weer voor de overdracht. Schoonmaken hoeft er maar beperkt gedaan te worden. Het tekent de mannen van Heren 9. Proper en schoon. Ze zijn het allemaal. Slechts de gang naar de glasbak valt wat tegen. Oorzaak? Het aantal lege wijnflessen.
Als het al bijna avond is, rijdt de Dordtse karavaan naar het volgende etappepunt van dit weekend: Gorinchem. Een welkome tussenstop omdat het altijd weer lijkt dat de terugreis langer duurt dan de heenreis. Gorinchem ligt nog maar een beperkt aantal kilometers van Dordt en de zondagcommissie heeft hier een Italiaans restaurant geselecteerd, waar de pizza’s overheerlijk smaken. De Italiaanse eigenaar weet bij navraag het getal 66 als sessantasei met Siciliaanse tongval uit te spreken, zodat er gelukkig geen discussie ontstaat over één van de quizvragen.

Het teamweekend van Heren 9 nadert zijn einde. Tijd om de eerste voorzichtige evaluaties uit te wisselen. Eigenlijk een iets te vroeg moment, want onvergetelijke momenten en indrukken, zeker bij mannen op leeftijd, hebben even tijd nodig om in te dalen, maar ‘meeslepend, enerverend, gezellig, als vanouds en nostalgisch zijn zo enkele trefwoorden die boven komen drijven. Veel gelachen ook. Ja, dat was er allemaal. En zoals al eerder werd gememoreerd: zo'n weekend valt niet altijd goed samen te vatten. Details zijn niet altijd te beschrijven. Je moet het meemaken om te voelen wat het is, luidt de Cruijffiaanse analyse.

 
Laat elk volleybalteam dat plannen heeft voor het organiseren van zo'n weekend, of het zelfs al doet, want die zijn er ook, zich inspireren door bovenstaand verhaal. Niets moet, maar alles mag ook zo gekopieerd worden. Het verhoogt absoluut de teambinding. En of het zijn uitwerking op resultaten in de competitie heeft? Dat onderzoek loopt nog. De uitkomsten zijn ongewis.
Zou er om een volleybalwedstrijd te winnen meer nodig zijn dan alleen maar teambinding? Het is bijna niet te geloven. De door de wol ervaren mannen van Heren 9 weten inmiddels wel beter. Het spelen van af en toe een wedstrijdje is slechts een verplicht nummertje om vooral samen andere en veel meer enerverende activiteiten te ondernemen. Voor en na de wedstrijden bijvoorbeeld, maar zeker ook geheel daarbuiten.
Daarin is dit team pas echt ervaren.