Dames 1 zet slachtpartij om in kieteldood

Dames 1 VCN

Zaterdag 21 september stond de eerste competitiewedstrijd op het programma. Dit was de dag dat we onszelf konden belonen voor de arbeid die verricht is in de voorbereiding. We mochten aantreden tegen VCN DS 2. We wisten van voorgaande jaren al dat deze ploeg taai kan zijn, zéker thuis, en dus was het plan om vanaf het eerste fluitsignaal volle bak gas te geven.

 
img_20190921_wa0005_2.jpg
Als een stel jonge hindes die de eerste lentelucht ruiken gingen we van start. Wij voerden gelijk de boventoon en konden dankzij onze servicedruk en scorend vermogen tot halverwege de set een nette voorsprong van 4 à 5 punten vasthouden. VCN besefte zich dat als ze zo door zouden gaan ze rijp zouden zijn voor een enorme slachtpartij en daar hadden ze duidelijk geen zin in. Ze voerden hun servicedruk op en middels 2 hoofdaanvallers kwam er ook meer druk op onze blokkering/verdediging te staan. Resultaat: wij konden het spel niet meer maken en liepen steeds meer achter de feiten aan. Met een laatste inspanning probeerden we de eerste set nog naar ons toe te trekken maar het mocht niet baten: met 26-24 ging set 1 naar de thuisploeg.
 
We beseften ons dat het spel te slordig en onzorgvuldig was. Waar we normaal de snelheid hebben die vergelijkbaar is met die van 's werelds snelste roofdieren leek het nu alsof we allemaal de AOW gerechtigde leeftijd hadden bereikt. Coach René drukte ons op het hart om set 2 met overtuiging en passie te spelen. Wij nemen onze coach zeer serieus en zodoende zagen we in set 2 en 3 een compleet ander spelbeeld. We stonden passend nog steeds onder druk, maar Libero Lisa liet zien waarom zij de beste is van de 2e divisie en zette haar passlijn keurig neer. We hadden inmiddels ook door wat ons servicetarget was waardoor VCN aanvallend minder druk kon brengen en wij het spel weer maakte. Met zeer overtuigende cijfers (17-25 en 15-25) waren beide sets voor ons. 
 
Het vertrouwen was weer terug en vol goede moed begonnen we aan set 4. Ook in deze set vlogen we als raketten uit de startblokken en binnen no time stond er een voorsprong van 14-20 op het scorebord. In een vlaag van verstandsverbijstering dachten we dat 4e sets tegenwoordig tot de 20 worden gespeeld dus wij stopten met volleyballen en wilden onze biertjes al bestellen. Helaas voor ons moesten we wel gewoon door tot 25 en maakte VCN handig gebruik van onze zenuwinzinking. Terwijl wij nog probeerde de motoren weer aan te slingeren voerde VCN het tempo op en waren ze in staat ons in de eindfase te overrompelen. Zij scoorde 11 punten en wij 2, wat een 22-25 setverlies betekende. Bij coach René was de bloeddruk inmiddels niet meer te meten en wij wisten wel waar het aan lag. Op zo'n voorsprong de set weggeven is nu niet bepaald waar we zo hard voor gewerkt hadden in de voorgaande sets. 
 
Weinig tijd om bij het setverlies stil te staan, want de beslissende set moest gespeeld worden. Zowel wij als VCN waren inmiddels op en top gefrustreerd met alle ballen die ons veld in kwamen rollen (zijnetten misschien een goed idee?) en de scheids was zo moe dat hij de lijnen niet meer van elkaar kon onderscheiden. Het werd een mentale strijd, die wij met 15-11 knap wisten te winnen wat betekende dat wij met een 3-2 overwinning naar huis gingen! 
 
We hebben met vlagen zeker een hoog niveau laten zien. De komende week gaan we hard werken om de schoonheidsfoutjes eruit te halen en wat stabieler spel te laten zien.  
 
Na de wedstrijd is de Oké-Trofee uitgereikt. Sharon reikte de felbegeerde trofee uit aan Serena voor het ordinaire dansen terwijl ze bob was tijdens teamweekend. Een prestatie van formaat! Volgende week treden we thuis aan tegen Peelpush. We hopen jullie langs de kant te zien.
 
img_20190921_oke_troffee_600_2.jpg