Eenmaal aangekomen werden alle spullen razendsnel uitgeladen en kon iedereen zijn/haar tijdelijke thuis gaan verkennen. Het kamphuis zag er stralend uit met een sfeervolle eetzaal en hele gezellige slaapkamers waar de kindertjes met grote groepen konden dutten. De sporthal midden in het gebouw zorgden voor een mooie gelegenheid om de energie er uit te gooien. Een prachtig meer regelrecht aan onze achtertuin zorgden voor een prachtig uitzicht. Klein beetje jammer dat niemand het water ook maar aan mocht raken, want dan zouden de braakemmers uit de kast moeten worden gehaald en daar zat niemand op te wachten natuurlijk. Onze grote papabeer Arnaud mocht het openingswoord doen, waarbij de leiding werd gepresenteerd en de regels werden vastgesteld. Na een hapje eten konden we echt gaan beginnen. De eerste activiteit stond alweer op het programma, iedereen mocht elkaar wat beter leren kennen door middel van een aantal leuke spellen. Toen iedereen allerbeste vrienden met elkaar was geworden, was het tijd voor het wereldberoemde spel ‘’wie is het?’’. Vet leuk was dat. Toen we wisten wie het was, hadden veel kiddo’s stevige trek, want van denken raakt je maag leeg. Justin en zijn kokkerel-team hadden een heerlijke pasta gekokkereld. Wat zaten ze te smullen! Alle buikjes gevuld, tijd voor een spi-spa-speurtocht. Iedere groep had een eigen route met veel opdrachten waarmee punten konden worden gescoord. De meest gekke capriolen werden uitgehaald, zo moest een groep bijvoorbeeld dansen voor kamleider Timo en heeft bijna iedereen wel een dab gedaan. Ondertussen waren de lantaarnpalen alweer aan en dat betekent tijd om naar huis te gaan. Nog een beetje chillen, douchen en naar bed.

Dag 2 begon vroeg, om half 9 kon heel Vielsalm al genieten van de heerlijke klanken van het nummer Rampeneren, wat het kamplied van dit jaar was. En gerampeneerd werd er, iedereen ging uit zijn/haar plaat terwijl dj Maxitaxi achter de draaitafels stond te swingen. Weer even een paar bammetjes achter de kiesjes en op avontuur naar het dorp, om daar de jaarlijks terugkerende vossenjacht te doen. Ouders wees maar niet bang, bij deze activiteit zijn geen echte vossen gebruikt. Het was een intense zoektocht met een heerlijk warm zonnetje op het gezicht en de bananen die door onze papabeer Arnaud werden uitgedeeld. Wederom een pittige activiteit, dus tijd voor wat te smikkelen. Dit keer lekkere broodjes met knakworst. Tijd voor de spinnenwebloop. Een soort zeskamp, maar dan net even anders. Veel spellen zoals bergbeklimmen, schieten met echte geweren, blaaspijp darten en nog veel meer levensgevaarlijke missies werden uitgevoerd om zo dit spel te kunnen winnen. Na het heerlijke avondeten bleek dat we er een aspirant-kampleider bij hadden. Iemand die de rol van megahulp op zich nam. We hebben het natuurlijk over kampleider Rick, die altijd en overal zijn steentje bijdroeg om de kampleiding te ondersteunen. Zo ook bij het dierengeluidenspel. Waar de kindertjes na een tocht naar het bos moesten gaan luisteren en zoeken naar de verschillende dieren die verstopt zaten in het duister. Ondanks dat er een aantal een beetje bang waren, is iedereen zo stoer geweest toch mee te gaan. Er zijn angsten overwonnen, de mannen zijn echte mannen geworden en de dames ook. Weer veilig thuis gekomen was het alweer tijd om lekker het bedje in te duiken. Dat mag ook wel na zo’n gave maar slopende dag. 

De derde dag begon net als de vorige, harde beats zorgden ervoor dat iedereen helemaal wakker was en er meteen weer tegenaan kon gaan. Misschien was het nog niet opgevallen, maar een kamp van een volleybalclub zonder te hebben gevolleybald is natuurlijk een beetje raar. Daarom was het grasveld aan de andere kant van het meer omgetoverd tot een groot sportveld met allerlei verschillende soorten wedstrijdveld. Zo was er een volleybalveld met niet twee, maar drie velden, een zitvolleybalveld, een net met een laken voor blind volleybal en een veld voor het altijd leuke lakenvolleybal. Na een sportief en vooral gezellig toernooi en een stevige hap, was het tijd voor nog meer actie. Het weer was zo goed dat de zwembroeken en bikini’s uit de koffers gehaald konden worden. De waterballonnen en grote pannen water werden gevuld en het watergevecht kon beginnen! Door het ijskoude water was de verkoeling snel gevonden en de dolle pret zorgden voor veel lachende gezichten. Hoogtepunt was misschien wel het doorweken van onze papabeer, die na zichzelf lang veilig binnen verscholen te hebben, uiteindelijk toch de moed had verzamelt zichzelf eraan te wagen. Iedereen opgedroogd, tijd om de tafels en stoelen naar buiten te verhuizen en met zijn allen te genieten van een welverdiende barbecue. Er moest goed gegeten worden, want ’s avonds was het tijd voor hét evenement van het jaar, de bonte avond! Nog even wat tijd om de laatste danspasjes en coole moves te oefenen en toen was het zover. De acts waren weer ongelofelijk goed en de jury was razend enthousiast, op het chagrijnige jurylid Timopperkont na. Zijn mopperende commentaar zorgde voor veel boegeroep en kreeg zijn gelijk duidelijk niet. Na de spetterende show was er nog wat tijd om even na te dansen. Nog een laatste babbeltje en naar bed.

Alweer de laatste dag. Een hele bijzondere dag, het was namelijk Moederdag, maar dat niet alleen ook onze andere papabeer Cock was jarig. Na een mooi verjaardagslied gezongen door zestig nachtegaaltjes was het de hoogste tijd om de spullen in te pakken en ons thuis te boenen om alles netjes achter te laten. Nog even eten dan alle bagage de bus weer in. Voor dat we zouden vertrekken moest er natuurlijk nog een flitsende groepsfoto worden gemaakt, en werden de winnaars van het kamp bekend gemaakt. Na deze emotionele uitreiking was het toch echt tijd om weer richting onze pappies en mammies te vertrekken. Waar de beneden verdieping van de bus omgetoverd werd tot slaapzaal waar onze slaapkoppen nog een tukkie konden doen, barstte het feest bovenin de bus nog één keertje los. Hier en daar een muziekje en alle laatste snoepjes werden opgepeuzeld. En na een mooie reis door de magische heuvels van de Belgische Ardennen kwamen wij gelukkig weer zonder kleerscheuren aan in Dordrecht waar alle lieve papa’s en mama’s de kindertjes al weer op stonden te wachten. Nadat iedereen afscheid van elkaar had genomen konden we allemaal lekker gaan uitrusten.

Namens de leiding willen wij alle kindertjes bedanken iedereen heeft zich perfect gedragen (behalve Marijn natuurlijk) en we hebben er met z’n allen weer een fantastisch kamp van gemaakt!

Tot volgend jaar!!!!!

Meer foto's? Bekijk ze op ons Facebookalbum