Afgelopen zaterdag speelden we na een kleine pauze in verband met het bekerprogramma weer eens een thuiswedstrijd. De tegenstanders waren de meiden van SSS uit Barneveld, of zoals ze zelf zongen, de Superkippen. Je verzint het niet hè.

Lima en Lisa waren dit keer de chef-koks van dienst, dus dat betekende een volledig allergeenvrije, maar gelukkig geen smaakvrije pre-game maaltijd. Even vast een tipje van de sluier oplichtend: daar lag het niet aan!

Hoe bedoel je, daar lag het niet aan? Was het geen leuke wedstrijd dan? Nou… voor ons niet zo helaas. Waar we in de 2e ronde van de beker, vorige week, een hele degelijke pot speelden tegen een 2e divisie ploeg (3-0 winst), en daarna strijdend ten onder gingen tegen topdivisieploeg VC Tilburg (3-1 verlies), gaven we nu niet thuis.

Waar lag het dan wel aan? Geen idee. Er was wat minder publiek dan anders, maar we spelen niet voor de show dus dat mag het niet zijn. Anyway, we waren gewoon niet scherp.

De eerste set ging het nog wel goed. We startten met Rebecca, Lima, Ilse, Maaike en de middens Floor en Noa. Over Floor gesproken, we hadden nog een Floor erbij, de Mini van de Week, die enthousiast en serieus mee deed bij onze voorbereiding.

Na de eerste service van mini Floor ging het in het begin van de set redelijk gelijk op en halverwege hadden we een voorsprong van 6 punten opgebouwd. Echter, en dit bleek een opmaat naar de rest van de middag, van elke voorsprong die we opbouwden knabbelden en pikten de Kippen steeds iets af. Maar via 16-10 en 21-18 werd het na een goede eindsprint 25-18 voor ons.

Kip in ‘t bakkie zou je zeggen. Zeker, tot halverwege de set wel. We hielden ze behoorlijk goed onder druk met onze service, waarmee we weliswaar niet veel directe punten scoorden, maar die wel effectief was. Via 8-4 naar 16-12 voor, dat gaat de goede kant op. Nope. Daar kwam het sterke punt van de Barneveldsen om de hoek kijken, hun overschot aan lengte. Hun hoge ballen aan de buitenkant, we hadden er blokkerend niks tegenover. Ons eigen spelletje was niet snel en secuur genoeg, en ook met Am voor Maaike, en dubbele wissels, konden we niet voorkomen dat SSS steeds dichterbij kroop en uiteindelijk na een spannende finale (25-27) met de set aan de haal ging.

OK, 1-1, de wedstrijd is nog niet gedaan. Maaike kwam er terug in, voor Lima op de dia. Hetzelfde beeld als in de voorgaande sets, 8-5 voor, maar dit keer was de voorsprong halverwege al bepaald niet ruim te noemen, een magere 16-15. We konden ons eigen spelletje maar niet sneller krijgen en we liepen stuk op de lange blokkering. Daarnaast lieten we ballen vallen die we normaal pakken en maakten we net als in set 2 te veel servicefouten, waardoor onze druk afnam. Hierdoor kwamen de dames uit het kippendorp steeds beter op gang en ze sloegen ons nu ook op het midden voorbij. Ook in deze set probeerde coach Mark het tij met dubbele wissels te keren maar het lukte niet, we verloren met 21-25.

Zucht. Je kent ze wel, die wedstrijden, waar het maar niet wil lukken, en je tegenstander daar dankbaar gebruik van maakt.

Intussen, op de bank, was mini Floor nog steeds onze trouwe supporter. Ze vond af en toe onze yell na de time-out wel erg hard, en soms rende ze even snel heen en weer naar papa en mama op de tribune voor wat extra eten en drinken. Maar ze vermaakte zich prima. De coaches, not so much. Set 4, Lotte er maar in voor grote Floor.

Weer, het bekende verhaal, 8-5 voor. Maar dit keer draaide SSS het snel om en stonden we halverwege met 12-16 achter. We knokten ons terug, we gingen eindelijk zelf wat blokjes pakken. Zou er nog een 5e set in zitten? Via 19-21 werd het 23-23, maar helaas, daar hield het op. Onze tegenstander was er als de kippen bij om de set met 23-25 te pakken, en daarmee de winst veilig te stellen. Helaas een terechte winst, we waren gewoon niet goed genoeg en we zullen deze week hard gaan trainen om komende zaterdag weer lekker scherp voor de dag te komen. We moeten nog 17 wedstrijden, het seizoen is nog lang, we blijven er gewoon voor gaan.

Tot de volgende keer!